Για άλλη μια φορά, το Τοπικό Συμβούλιο Νέων Δήμου Έδεσσας, θεωρώ απαραίτητη την παρέμβαση του στην προεκλογική διαδικασία των Αυτοδιοικητικών εκλογών, καθώς μέχρι σήμερα τουλάχιστον, κακώς από τους υποψήφιους, που διεκδικούν τα δημόσια αξιώματα, δεν έχει μιλήσει για τους νέους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Όλοι γνωρίζετε ότι σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά και σε τοπικό, το μεγαλύτερο πρόβλημα που απασχολεί την νέα γενιά, είναι η ανεργία. Οι νέοι έως 25 ετών έχουν καταγραφεί σε ποσοστό ρεκόρ στην ανεργία που φθάνει στο 62 %, ενώ το 30 % κατέχει πανεπιστημιακούς τίτλους. Αν πάλι θελήσουμε να προσεγγίσουμε την τοπική πραγματικότητα, τότε καλύτερα να μην μιλήσουμε με νούμερα, αλλά με στοιχεία που βλέπουμε μπροστά μας.

Άνεργοι νέοι, που ψάχνουν καθημερινά για δουλειά, νέοι που απεγνωσμένα θέλουν να ζήσουν και δεν μπορούν, άτομα που αναγκάζονται να φύγουν μακριά από την Έδεσσα και τα χωριά μας.

Ίσως είναι η πρώτη φορά, που η νέα γενιά βιώνουμε τον πιο άσχημο τρόπο τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει για την ίδια την πόλη και τον Δήμο, αυτό που απασχολεί έντονα τους νέους ανθρώπους.

Δεν θέλουμε επιδόματα ανεργίας, ή κάποιο φιλικό κτύπημα στην πλάτη. Θέλουμε να νιώσουμε παραγωγικοί.

Κάποτε μιλούσαμε για την γενιά των 700 ευρώ, ύστερα των 500 ευρώ, μετά την ακόμη και των 200 ευρώ και τώρα θα μιλάμε για την γενιά του τίποτα.

Εκεί έχουμε φθάσει δυστυχώς. Να θεωρούμαστε ένα τίποτα και πιθανόν μια μικρή αναφορά σε προεκλογικές εξαγγελίες, με υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται ποτέ.

Η Περιφερειακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που δεν πρέπει να είναι ξεκομμένες από  τις κοινωνίες, πρέπει να κοιτάξει καλύτερα το πρόβλημα και να δώσει λύσεις. Εκατοντάδες νέοι παραμένουν αναξιοποίητοι, ενώ θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ανάπτυξη και την προοπτική αυτού του τόπου.

Δεν θα υποδείξουμε τους τρόπους, πρέπει όμως να πούμε σε όλους τους υποψήφιους ότι η νέα γενιά δεν θα μείνει απαθής. 

Δεν μπορώ να δεχτώ δικαιολογίες για την γενική κρίση του συστήματος.

Θέτουμε προ των ευθυνών, όλους όσους επιθυμούν να διοικήσουν, τονίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι κάποια στιγμή θα τραβήξουμε την κόκκινη γραμμή στην πολιτική της εξαθλίωσης.

Είμαστε εδώ και αναμένουμε, όχι εξαγγελίες, αλλά δεσμεύσεις…